کد مطلب:148529 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:152
فراق جانگداز
همان گونه كه پیامبر صلی الله علیه و آله به حسن و حسین علیهماالسلام علاقه ی فراوان داشت، آنها نیز علاقه ی فراوان به پیامبر صلی الله علیه و آله داشتند و بیشتر به جای اینكه در منزل باشند، نزد پیامبر صلی الله علیه و آله بودند و طبق روایاتی، اصلا حسین علیه السلام از پستان مادر شیر ننوشید، بلكه انگشت پیامبر صلی الله علیه و آله را می گرفت و به دهان می گذاشت و می مكید و غذای او تأمین می شد.
به هر حال حسین علیه السلام شیره ی جان پیامبر صلی الله عیله و آله بود.
از این رو ناراحتیهای شدید روزگار، فراق این دو بزرگوار با پیامبر صلی الله علیه و آله است، آن هنگام كه 28 صفر سال یازدم هجرت فرا رسید و پیامبر صلی الله علیه و آله در بستر رحلت قرار گرفت، علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام و گروهی از بنی هاشم كنار بستر حاضر بودند، حسن علیه السلام در این وقت حدود هفت سال داشت و حسین علیه السلام در حدود شش سال و نیم به راستی هنگام رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله بر این دو آقازاده چه گذشت؟ و این از نمونه اندوههای بسیار شدید و جانسوز روزگار است كه قلم از بیانش ناتوان است.
مرحوم صدوق از ابن عباس نقل می كند: در لحظه آخر عمر پیامبر صلی الله علیه و آله حسن و حسین علیهماالسلام در حالی كه می گریستند و شیون
می نمودند، به بالین پیامبر صلی الله علیه و آله آمدند و خود را به روی پیامبر صلی الله علیه و آله افكندند، حضرت علی علیه السلام خواست آنها را از پیامبر صلی الله علیه و آله جدا كند، ولی پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:
یا علی دعنی اشمهما و یشمانی و اتزود منهما و یتزودان منی، انهما سیظلمان بعدی و یقتلان ظلما؛ ای علی بگذار من آنها را ببویم و آنان مرا ببویند، من از دیدار آنها بهره گیرم و آنها نیز از دیدارم بهره گیرند، كه این دو فرزند، بعد از من ستمها خواهند دید و مظلومانه كشته می شوند.»
آنگاه پیامبر صلی الله علیه و آله سه بار فرمود: «فلعنة الله علی من یظلمهما؛ خدا لعنت كند آنان را كه به این دو فرزندم ظلم می كنند.»
زنان بنی هاشم اجتماع كردند و به یاد پیامبر صلی الله علیه و آله می گریستند، حضرت زهرا علیهاالسلام آنها را دلداری می داد و می فرمود: دعا كنید... [1] .
به هر حال حسین علیه السلام شیره ی جان پیامبر صلی الله عیله و آله بود.
از این رو ناراحتیهای شدید روزگار، فراق این دو بزرگوار با پیامبر صلی الله علیه و آله است، آن هنگام كه 28 صفر سال یازدم هجرت فرا رسید و پیامبر صلی الله علیه و آله در بستر رحلت قرار گرفت، علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام و گروهی از بنی هاشم كنار بستر حاضر بودند، حسن علیه السلام در این وقت حدود هفت سال داشت و حسین علیه السلام در حدود شش سال و نیم به راستی هنگام رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله بر این دو آقازاده چه گذشت؟ و این از نمونه اندوههای بسیار شدید و جانسوز روزگار است كه قلم از بیانش ناتوان است.
مرحوم صدوق از ابن عباس نقل می كند: در لحظه آخر عمر پیامبر صلی الله علیه و آله حسن و حسین علیهماالسلام در حالی كه می گریستند و شیون
می نمودند، به بالین پیامبر صلی الله علیه و آله آمدند و خود را به روی پیامبر صلی الله علیه و آله افكندند، حضرت علی علیه السلام خواست آنها را از پیامبر صلی الله علیه و آله جدا كند، ولی پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:
یا علی دعنی اشمهما و یشمانی و اتزود منهما و یتزودان منی، انهما سیظلمان بعدی و یقتلان ظلما؛ ای علی بگذار من آنها را ببویم و آنان مرا ببویند، من از دیدار آنها بهره گیرم و آنها نیز از دیدارم بهره گیرند، كه این دو فرزند، بعد از من ستمها خواهند دید و مظلومانه كشته می شوند.»
آنگاه پیامبر صلی الله علیه و آله سه بار فرمود: «فلعنة الله علی من یظلمهما؛ خدا لعنت كند آنان را كه به این دو فرزندم ظلم می كنند.»
زنان بنی هاشم اجتماع كردند و به یاد پیامبر صلی الله علیه و آله می گریستند، حضرت زهرا علیهاالسلام آنها را دلداری می داد و می فرمود: دعا كنید... [1] .
[1] كحل البصر از: محدث قمي، ص 194.